Eergisten ging ik naar het ziekenhuis. Dat lijkt een zwak begin voor een verhaal, maar niet wanneer ik zeg dat dit was met drie mogelijke hepatitis-A gevallen. Een epidemie van deze zeer besmettelijke aandoening konden we missen als de pest in het centrum Wawautas. Alle dekens, speelgoed en tapijten werden dan ook onmiddellijk onderworpen aan een grondige desinfecterende schrob-en wasbeurt. Niets werd aan het toeval overgelaten want de gezondheid van vele kindjes alsook de goed naam van Wawautas stonden op het spel.
Het was Antonio met zijn spillebeentjes die symptomen vertoonde die ons zorgen baarde. Hij leek even mager als een lintworm en had een wasachtige gele, bijna doorschijnende huid, waardoor al zijn blauwen aderen te zien waren, als bij een plaatje uit een biologieboek. In allerijl naar het ziekenhuis rennen was de enige verantwoorde te nemen beslissing. Samen met zijn twee zusjes (3,5 en 5 jaar) -die konden we maar beter uit voorzorg ook direct laten onderzoeken -betraden we de chaotische heksenketel, beter bekend als openbaar ziekenhuis. De overvolle wachtzaal bezorgde me tintelingen van ongeduld in mijn vingertoppen. Dat verbeterde er niet op na het dovenmansgesprekje met de vrouw (regelneef) van de info balie, waarbij de toon en de herhaling belangrijker waren dan de woorden. Het toeval wilde dat ik de sociaal werkster Marcia -die ik vrij goed kende - in de gang tegen kwam toen ik naar het toilet liep met de kleine wenende Antonio in mijn armen nadat hij pardoes van zijn stoel gevallen was op zijn gezicht met als pijnlijk gevolg een bloedneus en een buil. Marcia zorgde voor een versnelde behandeling en een flinke korting. Dat in landen als Bolivia connecties essentieel zijn staat buiten kijf.
Voor een kleinschalig project is samenwerken dan weer essentieel. Zo ontstond na onze ontmoeting een informele samenwerking tussen de sociale dienst van het ziekenhuis en ons centrum. In praktijk betekent dit dat ze achtergestelde families doorsturen en wij aan een goedkoper tarief gebruik maken van hun diensten.
Ook met foundacion SER, een sociale opleidingsschool voor kansarme vrouwen werken we nauw samen; tijdens hun drie maanden durende opleiding komen hun kleine kinderen naar Wawautas waarbij Ser de onkosten voor hun rekening nemen. Wij van onze kant verzorgen een maandelijkse vormingsessie over preventie en opvoeding. Op deze manier bereiken we een veelvoud aan personen met onze vormingen en begeleidingen. Tegen deze achtergrond groeit ons project (vooral kwalitatief) en heeft het in de buurt enige naambekendheid.
Tot slot nog meegeven dat we deels in onze "pollekes" mogen wrijven daar het geen hepatitis geval bleek te zijn (oef!!!) alswel de gevolgen van ondervoeding en de voortdurende blootstelling aan koude wat natuurlijk ook geen lachertje is.
Next time; de ontknoping van het voetbalkampioenschap met de lustrabotas (schoenpoetsers).
Liefs,
Federico
Geen opmerkingen:
Een reactie posten