Evo Morales: De Boliviaanse Sint???

De hemel was stralend blauw, ontzettend blauw eigenlijk. Niets suggereerde zelfs maar het bestaan van het begrip "wolken".  Een woelige menigte, met sterk gerimpelde door de zon getaande gezichten, stond op de plaza dicht opeengepakt en groeide elke minuut nog aan. Ze zwaaiden met blauwe vlaggen en riepen verkiezingsleuzen ter ondersteuning van hun kandidaat; huidig precedent Evo Morales. Als eerste inheemse volksleider werd hij in 2006 president van de natie, een precedent zonder voorgaande in heel Latijns-Amerika.

Ik trok op onderzoek bij mijn Boliviaanse vrienden met de vraag hoe de toestand er anno 2009 voorstaat met de verkiezingen voor de boeg. Mijn kameraad, schoenpoetser cléto, met zijn clownesk gezicht dat van rubber lijkt en waarmee hij zeer gelukkig mee kan kijken, maar ook tot totale wanhoop kan vervallen, dat alles om zijn woorden kracht bij te zetten is net zoals zovele inheemse (armen) uit het hoogland een voorstander van de Evo-politiek. Ik verwonderde me danig over zijn kennis toen hij me berichtte over de realisatie van de regering; o.a. de nationalisatie van de gas-industrie waardoor lands inkomen duchtig steeg, alsook over de nieuwe grondwet met socialistische grondslag die de rechten en cultuur van de Indigenas erkent en beter beschermt. Over die grondwet stuurde de president indertijd het volgend fraaie geboortebericht de wereld in: " Hier eindigt het koloniale verleden. Hier eindigt het neoliberalisme. Hier eindigt de heerschappij van het grondbezit." Ondertussen mengden verscheidene schoenpoetsers zich in het debat wat resulteerde in een soort geanimeerde straatconferentie. Het is natuurlijk hoopvol dat het überhaupt gelukt was om een nieuwe grondwet te tekenen maar het blijft onduidelijk of diegene die hun handtekening hebben gezet zich echt allemaal voor de verheven woorden zullen blijven inzetten.
Paula , de opvoedster van het project Wawautas, is gematigder maar bij gebrek aan andere valide kandidaten zal ook haar stem naar Morales gaan. "Als een kandidaat in de verkiezingsstrijd beweert dat hij aan de kant staat van het volk, dat hij in de politiek gaat om onze levensomstandigheden te verbeteren en dat hij daarom onze stem vraagt, en als hij belooft de prijzen te zullen bevriezen dan is hij, alleen al door dit ernstige probleem aan te roeren, zeker van de overwinning." Tegenstanders ergeren zich blauw aan zijn populisme en wijzen op het gevaar dat het ontaardt in een dictoriaal communisme. Ook dat hoor je voortdurend: Hugo Chavéz(Venezuela) de nieuwe Fidel, Evo Morales de nieuwe Fidel: Latijns-Amerika schijnt een kraamkamer van kleine Fideletjes te zijn geworden. Er is echter geen revolutie à la koude oorlog aan de gang en de invloed van de hoogbejaarde en doodzieke Cubaanse dictator Castro of van zijn broer worden met opzet schromelijk overschat. Sterker nog, het democratisch en legitiem karakter is één van de belangrijkste krachten van de huidige regering. Een parlement van afgevaardigden uit verschillende sociale bewegingen.

Carlos (middenkasse), die me eerst wantrouwig aankeek alsof ik een wezen ben from other space dat hier voor spionagedoeleinden is gedropt, wees me op het bondgenootschap tussen de regeringen van Ecuador, Bolivia, Cuba en Venzuzuela. Waarbij Chavez massaal veel dollars pompt in Bolivia voor o.a. infrastructuurwerken, studiebeurzen en helaas ook wapentuig. Met hun sociale bewegingen bieden ze een alternatief voor het gefaalde neo-liberalisme, de zogenaamde consensus van washington, en strijden tegen het imperialistische Amerika. De VS van hun kant sloot onlangs nog een akkoord met de regering van Columbia en huisvestigt er nu zes operatieve militairebasissen met luchthavens...zogezegd ter bestrijding van het terrorisme en de drugshandel...een handig rookgordijn, nietwaar? Volgens velen zijn het evenveel dolken in het hart van Latijns-Amerika. Naast de paramilitaire infiltratie en destabilisatie probeert de VS ook door ononderbroken economische sabotage de draagwijdte te ondermijnen van de sociale bewegingen. Het zou ons te ver leiden om de staatsgreep in Honduras tegen de democratisch verkozen precident Manuel Zelaya, waarven niemand geloofd dat deze kan plaatsvinden zonder de samenwerking van een beslissend deel van de militaire en geheime diensten van Washington, uit de doeken te doen. Kortom, grote aardverschuivingen op til en een crisis van formaat op het continent.
Dat Bolivia op gespannen voet leeft met Amerika heeft het deels ook te wijten aan de gevoerde coca-politiek van gewezen coca-boer Evo Morales. Dat dit een heilige plant is in de traditionele cultuur en een voorname plaats inneemt is onbetwistbaar maar dat het merendeel gebruikt wordt voor export, als bestanddeel om het duivelse Cocaïne te produceren, is een al even grote waarheid. Dat hij de productie verhoogt is dan ook een heikel punt. Het internet meldt -het internet heeft altijd wel iets te melden - dat de separatistische opstanden en tegenstanders zich niet toevallig bevinden in een gebied dat bekendstaat als de "halve maan" naar de figuur van de staten die ze vormen op de kaart van Bolivia. Daar in het oosten is Bolivia laag, relatief vlak, voorzien van goede landbouwgrond, olie en gas. De bevolking en voornamelijk de elite ervan met zowel Indiaanse als Europeese voorouders en met de steun van Amerika had het tot 3 jaar geleden in Bolivia voor het zeggen. Vandaar ook de vrees van deze oligarchie die het land naar extreme armoede voor velen, en extreme rijkdom voor weinigen brachten.

Hoe het ook zij, volgens de peilingen heet Evo Morales, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, op 6december een tweede ambtstermijn vast. Of hij de lont uit het explosieve kruitvat, Bolivia, zal kunnen halen durf ik echter niet te stellen. Ook aan de overbekende fraude in alle geledingen van de ambtenarij en partijen en aan de corruptie binnen het gerecht heeft hij nog een vette kluif.

Milton (student) mijn vroeger huisgenoot , met zijn sappige tongval, haalde zijn schouders op, en zei zachtjes "we zullen wel zien." Dat was al lang zijn en velen hun devies; que sera sera. Op de vraag hoe het met de Belgische politieke toestand gesteld was - leg dat circus maar eens uit - begon het, voordat ik hem van enige repliek kon dienen, zowaar meedogenloos te regenen. Het kwam uit het niets. Het viel met emmers, bakken, sluizen, nijlen, iguaçu's tegelijk, zodanig luid zelfs dat praten een onbegonnen zaak werd. Gered door de spreekwoordelijke Belgische bel zeker!!!

Liefs,
Federico
 
PS en volgende keer zal ik het project Wawautas na anderhalf jaar evalueren